Ürettikçe Pahalılaşan bir sitem ile Türkiye’de gelinen son nokta. 100 yıldır devam eden bu sistem ile varılan tek şey ekonomik çöküntüdür.
Bu gidişatın sonu batıya karşı %100 köle olacağımızın göstergesidir. Kimileri her ne kadar asılsızca konuşup, osmanlı imparatorluğu 1kg şeker bile üretemiyordu diye söylensede, Biz, osmanlı imparatorluğu dönemimizde dünyaya hakim olduğumuzu onlara hatırlatmak isteriz.
Bugün gelinen son nokta;
dışarıya bağımlı bir ekonomi, dışarıya bağımlı bir yönetim anlayışı, dışarıya bağımlı bir eğitim sistemi ile hazır yiyiciler haline getirildik.
Köylerde ki yaşam %20 lere gerilerken, bir çok insan şehir merkezlerine yönlendirilip, betonarmelerin içlerine sıkıştırıldı.
Bu duruma şahit örneklerden birtaneside şekerin şimdiki hali. 6 aylık bir zaman zarfı içerisinde altın ile yarışır hale gelen toz şeker, bugün itibarı ile %67 oranında bir zam daha yedi. Ülkenin bu sistem ile nasıl yönetildiğinin somut bir delilidir.
Buradan bir siyasal mesaj çıkarmamıza gerek yok. Gerek diğer siyasiler olsun, gerek bugün kü hükümet olsun her birinin yaptığı şey aynıdır. Aynı olmasının nedeni ise, Kurulu bir sistem var, Bu sistemde ancak kendi şartnameleri içerisinde varsayılanı yönetme yetkisi veriyor.
Kısacası bizlere şahısları seçme hakkını değil, Sistemi seçme hakkını sormalıdırlar. Sistem değişmediği müddetçe, Hasan gelsede aynı, Hans gelsede aynı olacaktır. değişen hiç birşey olmayacaktır.
